ارزشیابی تعلق و تعهد سازمانی دانشجویان دانشگاه شیراز

هدف کلی از انجام این تحقیق ارزشیابی تعلق و تعهد سازمانی دانشجویان دانشگاه شیراز بر اساس عوامل جمعیت شناختی بود. جامعه آماری شامل 2708 نفر دانشجوی ورودی سال 1388 دانشگاه در دوره‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای مرحله‌ای و فرمول کوکران تعداد 337 نفر انتخاب و پرسشنامه تعلق و تعهد سازمانی دمیرای[1] (2008) که روایی و پایایی آن محاسبه شده است بین آنان توزیع و گردآوری شد. داده‌ها با استفاده از برخی روش‌های آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شد. که نتایج نشان داد: 1) میزان تعلق و تعهد سازمانی دانشجویان دانشگاه شیراز کمتر از سطح کفایت مطلوب (75%) و بالاتر از حداقل قابل قبول (50%) می‌باشد. 2) میانگین تعلق و تعهد سازمانی دانشجویان زن بالاتر از مردان می‌باشد. 3) بالاترین میانگین تعلق سازمانی مربوط به دانشجویان مهندسی و کمترین میانگین مربوط به دانشجویان علوم پایه می‌باشد ولی تفاوت بین دو گروه معنی‌دار نیست. 4) دانشجویان رشته‌های علوم انسانی از بیشترین و دانشجویان رشته‌های مهندسی از کمترین میزان تعهد سازمانی به دانشگاه برخوردار هستند. 5) میانگین تعلق و تعهد سازمانی دانشجویان کارشناسی ارشد به طور معنی‌داری بیشتر از دانشجویان کارشناسی است. 5. Demiray